Kultura południowa Włoch

Inną piosenką jest ,,Pizzica di Aradeo''

Kolejny przykład pizzica-pizzica, w którym łatwo zauważyć imponującą siłę rytmu, jaką muzykom Aradeo udaje się uzyskać za pomocą tamburynu, ewidentny ślad owych zapadających w pamięć i napadowych rytmów terapii pizzica-tarantata. W tego typu przedstawieniach tekst ma względne znaczenie i pełni niemal wyłącznie funkcję podpory dla muzyki Pierwsze źródło historyczne pochodzi z początku XVII wieku. i od pierwszego pojawienia się taniec był powiązany ze złożonym i rytualnym fenomenem apulijskiego tarantyzmu. Chociaż znamy niektóre motywy tarantelli z XVII-XVIII wieku, nie można z całą pewnością poznać form tanecznych tamtych stuleci z powodu braku zapisów choreograficznych z tamtych czasów i odniesienia do popularnych klas, które uprawiały ten taniec. W 19-stym wieku tarantella stała się jednym z najbardziej znanych symboli Królestwa Obojga Sycylii, a jej nazwa zastąpiła nazwy różnych wcześniej istniejących tańców z różnych obszarów południowych Włoch, stając się tym samym najbardziej znanym tańcem włoskim za granicą. Rozpowszechnienie tego terminu w modzie tłumaczy fakt, że dziś różne rodzaje popularnych tańców i muzyki tanecznej noszą nazwę „tarantella”. Wielu kulturalnych kompozytorów inspirowało się między XVIII a XX wiekiem. do motywów i rytmów tradycji południowych, komponując i stanowiąc sam w sobie gatunek hodowlanej tarantelli. Najbardziej znaną „kulturalną” transpozycją jest prawdopodobnie ta skomponowana na fortepian przez Gioachino Rossiniego, zatytułowana La danza, którą wraz z innymi utworami fortepianowymi Rossiniego zaaranżował na orkiestrę Ottorino Respighi w XIX wieku dla baletu La boutique fantasque w choreografii Léonida Mjasina dla Baletów Rosyjskich Sergiusza Diagilewa.

Dialekt 

Lu tammurreddhu meu vinne de Roma
ca me l'ha' nnuttu na napulitana.

E viti ci balla moi viti ci balla
ca balla na palomma e nu cardillu.

Comu ballati bellu a cucchia cucchia
ca la donna se luntana e l'ommu cucchia.

E ballati cu bbe cajane li peti
ca te sutta le scinucchie pare pare.

E ballati ca tiniti le scarpe nove
ca le mie su vecchie no pozzu ballare.

Addhu t'ha pizzicau la tarantella
ca sutt'a' lo girugiru de la gunnella.

E balla beddha mia ca sai ballare
na c'ha voluto ballu pe' move lu pete.

Po włosku 

Il tamburello mio venne da Roma
che me l'ha' portato una Napoletana.

E vedi chi balla ora vedi chi balla
che balla una colomba e un Cardellino.

Come ballate belli vicini vicini
che la donna si allontana e l'uomo si avvicina.

E ballate che vi si callino i piedi
che da sotto le ginocchia sembra sembra.

E ballate che tenete le scarpe nuove
che le mie sono vecchie e non posso ballare.

Dove t'ha pizzicato la tarantella
che sotto il girogiro della gonnella.

E balla bella mia che sai ballare
non c'hai voluto ballare per muovere il piede.

Po polsku 

Mój tamburyn przyjechał z Rzymu

że przywiózł mi go Neapolitańczyk.

I zobacz, kto teraz tańczy, zobacz, kto tańczy

tańczący gołąb i szczygieł.

Jak tańczycie piękni sąsiedzi

że kobieta oddala się, a mężczyzna podchodzi.

I tańcz, aż twoje stopy staną się zrogowaciałe

że spod kolan wydaje się, że się wydaje.

I tańcz, że zatrzymasz swoje nowe buty

że moje są stare i nie umiem tańczyć.

Gdzie tarantella cię uszczypnęła

to pod kręgiem spódnicy.

I tańcz moja piękna, wiesz jak tańczyć

nie chciałeś tańczyć, żeby ruszyć stopą.

Witajcie-Ciao

Kolejną miejscowością w regionie Apuilii będzi Taranto 

TARANTO 

Miasto i gmina w regionie Apulia, w prowincji Tarent, w południowych Włoszech. Ważny handlowy i wojenny port morski na Morzu Śródziemnym, ośrodek przemysłu stalowego, chemicznego i spożywczego. W mieście znajdują się stocznie wojennem.Tarent był ważnym ośrodkiem handlowym i wolnym miastem w Wielkiej Grecji.. 

Orecchiette con cime di rapa po polsku małe uszka z rzepą brokułową. Cime di rapa to bardzo popularna roślina w Apulii, charakteryzuje się nieco gorzkawym smakiem. Orecchiette z rzepą brokułową, zwane także „recchitelle” lub „strascinati”, to jedno z najbardziej reprezentatywnych dań typowych dla Apulii, zwłaszcza w prowincji Bari.

Riso, patate e cozze po polsku  ryż z ziemniakami i małżami. to danie, które łączy ze sobą terra i mare, czyli produkty pochodzące z upraw ziemi oraz morza. Jest to tak zwane piatto povero czyli biedne danie, w praktyce przygotowywane z prostych produktów, które zawsze były dostępne w domu, jak ziemniaki, ryż, cebula, pomidory.

Focaccia barese Korzeni foccaci upatruje się już w czasach antycznych, jednak jej apulijska forma miała powstać w Altamurze jako wariant tradycyjnego chleba. Swoją popularność w ostatnich latach, foccacia barese zawdzięcza prawdziwej historii, na podstawie której powstał nawet film „Focaccia Blues”, który przypomina walkę Dawida z Goliatem.

Zamek- Castello aragonese

Pierwsze fundamenty zamku datuje się na I wiek i wiąże z działalnością Bizantyjczyków na tym terenie. W kolejnych wiekach pełnił on funkcję obronną, a w XVIII wieku wraz z przybyciem do Tarentu Habsburgów stał się on rygorystycznym więzieniem. Kolejne lata przywróciły jego poprzednie funkcje, a obecnie zamek można podziwiać pomimo pewnych zniszczeń, które były nieuniknione.

Liceo Classico Scientifico Musicale e delle Scienze Umane

Ciekawostką, która znajduje się w Tarencie jest… szkoła licealna. A dokładnie Liceo Classico Scientifico Musicale e delle Scienze Umane. Niby nic, szkoły przecież są nieomalże w każdym mieście, a jednak to liceum ze względu na niesamowity budynek w którym się znajduje wywarło na mnie ogromne wrażenie. Jak się później dowiedział szkoła ta miała swój początek w 1872 roku jako gimnazjum, a od 1889 roku pełni rolę liceum. Zdjęcia niestety nie są w stanie oddać pełni ogromu i zniszczenia tego pięknego budynku, ale warto się im przyjrzeć.